โรงรับจำนำ ประกาศขายสินค้าฟรี ซื้อขายสินค้าหลุดจำนำ ตั๋วจำนำ

ซื้อ - ขาย แลกเปลี่ยน => ประกาศซื้อ-ขาย สินค้าและบริการทั่วไป ฟรี => ข้อความที่เริ่มโดย: Keekayr1200gs ที่ มีนาคม 28, 2018, 07:23:56 pm

หัวข้อ: โรคออทิสติก (Autistic spectrum disorder) - อาการ, สาเหตุ, การรักษา-เเละ สมุนไพร
เริ่มหัวข้อโดย: Keekayr1200gs ที่ มีนาคม 28, 2018, 07:23:56 pm
(https://www.img.in.th/images/8885a02e97b9d617061e5f2dbe72cfcf.jpg)
โรคออทิสติก (Autistic spectrum disorder)
โรคออทิสติก (http://www.disthai.com/16866038/%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%97%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%81-autistic-spectrum-disorder)เป็นยังไง “ออทิสติก” (Autism Spectrum Disorder) เป็นโรคที่มีชื่อเรียกนานัปการ และก็มีการเปลี่ยนแปลงการเรียกชื่อเป็นระยะ ยกตัวอย่างเช่น ออทิสติก (Autistic Disorder), ออทิสซึม (Autism), ออทิสติก สเปกตรัม (Autism Spectrum Disorder), พีดีดี (Pervasive Developmental Disorders; PDDs), พีดีดี เอ็นโอเอส (PDD, Not Otherwise Specified) แล้วก็แอสเพอร์เกอร์ (Asperger’s Disorder)  กระทั่งในปัจจุบันก็เลยมีการตกลงใช้คำว่า “Autism Spectrum Disorder” ตามเกณฑ์คู่มือการวินิจฉัยโรคด้านจิตเวชฉบับล่าสุด DSM-5 ของชมรมจิตแพทย์อเมริกัน ซึ่งใช้อย่างเป็นทางการในระดับสากลตั้งแต่ปี พุทธศักราช2556 สำหรับในภาษาไทย ใช้ชื่อว่า “ออทิสติก” โรคออทิสติก(Autistic Disorder) หรือ ออทิสซึม(Autism) เป็นความเปลี่ยนไปจากปกติของความก้าวหน้าเด็กรูปแบบหนึ่ง ซึ่งมีลักษณะเฉพาะบุคคล  เป็นโรคที่มีสาเหตุจากความไม่ปกติของสมอง ทำให้มีความผิดพลาดของความเจริญหลายด้านเป็นกลุ่มอาการความเปลี่ยนไปจากปกติ 3 ด้านหลักเป็น



คำว่า “Autism” มีรากศัพท์มาจากภาษากรีก ว่า “Auto” ซึ่งหมายความว่า Self หมายถึง แยกตัวอยู่ตามลำพังในโลกของตน เปรียบเสมือนมีกำแพงใส หรือกระจก กั้นบุคคลกลุ่มนี้ออกจากสังคมรอบข้าง
ประวัติความเป็นมา ปี พุทธศักราช2486 มีการรายงานคนไข้เป็นครั้งแรก โดยหมอลีโอ แคนเนอร์ (Leo Kanner) จิตแพทย์ สถาบันจอห์น ฮอปกินส์ สหรัฐฯ รายงานคนป่วยเด็กจำนวน 11 คน ที่มีลักษณะอาการแปลกๆยกตัวอย่างเช่น พูดเลียนเสียง บอกช้า ติดต่อสื่อสารไม่รู้เรื่อง ทำซ้ำๆไม่ชอบความเคลื่อนไหว ไม่สนใจคนอื่นๆ เล่นไม่เป็น และได้ติดตามเด็กอยู่นาน 5 ปี พบว่าเด็กพวกนี้ไม่เหมือนกับเด็กที่ขาดตกบกพร่องทางสติปัญญา จึงเรียกชื่อเด็กที่มีลักษณะอาการเช่นนี้ว่า “Early Infantile Autism”
ปี พุทธศักราช2487 แพทย์ฮานส์ แอสเพอร์เกอร์ (Hans Asperger) กุมารแพทย์ ชาวออสเตรีย บรรยายถึงเด็กที่มีลักษณะเข้าสังคมทุกข์ยากลำบาก หมกมุ่นอยู่กับวิธีการทำอะไรซ้ำๆประหลาดๆแต่กลับพูดเก่งมาก รวมทั้งดูเหมือนจะฉลาดปราดเปรื่องด้วย เรียกชื่อเด็กที่มีลักษณะแบบนี้ว่า “Autistic Psychopathy” ปี พ.ศ.2524 Lorna Wing นำมาอ้างอิงถึง ออทิสติกในความหมายของแอสเพอร์เกอร์ ละม้ายกับของแคนเนอร์มาก นักวิจัยรุ่นหลานก็เลยสรุปว่า แพทย์ 2 คนนี้พูดถึงเรื่องเดียวกัน แต่ว่าในรายละเอียดที่แตกต่าง ซึ่งในปัจจุบันจัดอยู่ในกลุ่มเดียวกัน คือ “Autism Spectrum Disorder”
                จากการเรียนระยะแรกเจออัตราความชุกของโรคออทิสติกโดยประมาณ 4-5 รายต่อ 10000 ราย แม้กระนั้นรายงานในช่วงหลังพบอัตราความชุกเพิ่มมากขึ้นในประเทศต่างๆทั่วโลก เป็น 20-60 รายต่อ 10000 ราย ความชุกที่เพิ่มมากขึ้นนี้ ส่วนหนึ่งมาจากความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับออทิสติกที่มากขึ้น การใช้เครื่องมือสำหรับการวิเคราะห์ที่แตกต่างกัน รวมถึงปริมาณคนเจ็บที่อาจมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โรคออทิสติกพบในผู้ชายมากกว่าผู้หญิงอัตราส่วนราวๆ 2-4:1 อัตราส่วนนี้สูงมากขึ้นในกรุ๊ปเด็กที่มีอาการน้อยและในทางตรงกันข้ามอัตราส่วนเพศชายต่อเพศหญิงต่ำลงในกลุ่มที่มีภาวการณ์ปัญญาอ่อนรุนแรงร่วมด้วย
ที่มาของโรคออทิสติก  มีความเพียรพยายามในการศึกษาถึงสาเหตุของออทิสติก แม้กระนั้นก็ยังไม่รู้จักสาเหตุของความผิดปกติที่ชัดแจ้งได้ ในปัจจุบันมีหลักฐานเกื้อหนุนแจ้งชัดว่ามีต้นเหตุจากแนวทางการทำงานของสมองที่ผิดปกติ มากกว่าเป็นผลจากสิ่งแวดล้อม
            ในอดีตเคยเชื่อว่าออทิสติก มีต้นเหตุมาจากการอุปถัมภ์ในลักษณะที่เย็นชา (Refrigerator Mother) (บิดามารดาที่ไปถึงเป้าหมายในเรื่องงาน จนความเกี่ยวพันระหว่างพ่อแม่กับลูกมีความห่างเหินเย็นชา ซึ่งมีการเปรียบว่า เป็นพ่อแม่ตู้เย็น) แม้กระนั้นจากหลักฐานข้อมูลในขณะนี้ยืนยันได้ชัดแจ้งว่า แบบการเลี้ยงไม่ใช่ต้นเหตุที่ทำให้เป็นออทิสติก แต่ถ้าชุบเลี้ยงอย่างเหมาะสมก็จะสามารถช่วยทำให้เด็กปรับปรุงดียิ่งขึ้นได้มาก
           แต่ในตอนนี้นักวิจัย/นักวิทยาศาสตร์ พบว่ามีความเกี่ยวข้องกับสาเหตุด้านพันธุกรรมสูงมากมาย มีความเชื่อมโยงกับโครโมโซมหลายตำแหน่ง ได้แก่ ตำแหน่งที่ 15q 11-13, 7q แล้วก็ 16p ฯลฯ และจากการเล่าเรียนในแฝด พบว่าฝาแฝดเหมือน ซึ่งมีรหัสกรรมพันธุ์แบบเดียวกัน มีโอกาสเป็นออทิสติกทั้งสองสูงขึ้นมากยิ่งกว่าฝาแฝดไม่ราวกับอย่างเห็นได้ชัด
                แล้วก็การเล่าเรียนทางด้านกายวิภาครวมทั้งสารสื่อประสาทในสมองของคนเจ็บออทิสติก จากทั้งทางรูปรังสี สัญญาณคลื่นสมอง สารเคมีในสมองรวมทั้งชิ้นเนื้อ เจอความแปลกหลายประเภทในคนเจ็บออทิสติกแต่ยังไม่พบแบบที่จำเพาะ ในทางกายส่วนพบว่าสมองของคนเจ็บออทิสติกมีขนาดใหญ่กว่าของคนทั่วไป แล้วก็เล็กน้อยของสมองมีขนาดเปลี่ยนไปจากปกติ ตำแหน่งที่มีรายงานพบความไม่ดีเหมือนปกติของเนื้อสมอง เช่น brain stem, cerebellum, limbic system รวมทั้ง บางตำแหน่งของ cerebral cortex
                ยิ่งกว่านั้นการตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง (EEG) ในผู้ป่วยออทิสติก พบความไม่ดีเหมือนปกติร้อยละ 10-83 เป็นความไม่ปกติของคลื่นกระแสไฟฟ้าสมองแบบไม่เฉพาะ  (non-specific abnormalities) อุบัติการณ์ของโรคลมชักในเด็กออทิสติกสูงยิ่งกว่าของคนทั่วๆไปเป็น พบจำนวนร้อยละ 5-38 นอกจากนั้นยังมีการเล่าเรียนเกี่ยวกับสารสื่อประสาทหลายประเภทโดยเฉพาะ  serotonin ที่ศึกษาค้นพบว่าสูงขึ้นในคนเจ็บบางราย แต่ก็ยังมิได้ผลสรุปที่แจ้งชัดถึงความเชื่อมโยงของความผิดปกติเหล่านี้กับการเกิดออทิสติก
                ในทุกวันนี้สรุปได้ว่า ปัจจัยจำนวนมากของออทิสติกเกิดขึ้นจากพันธุกรรมแบบหลายต้นเหตุ (multifactorial inheritance) ซึ่งมียีนที่เกี่ยวข้องหลายตำแหน่งและมีภูเขามิไวรับ (susceptibility) ต่อการเกิดโรคที่มีต้นเหตุมากจากการสัมผัสสภาพแวดล้อมต่างๆ
อาการโรคออทิสติก การที่จะทราบว่าเด็กผู้ใดกันเป็นหรือไม่เป็นออทิสติกนั้น  เริ่มต้นจะพิจารณาได้จากความประพฤติในวัยเด็ก    ซึ่งมองเห็นได้ตั้งแต่ขวบปีแรก       พ่อแม่บางทีก็อาจจะมองเห็นตั้งแต่ความเกี่ยวข้องด้านสังคมกับคนอื่น  ด้านการสื่อความหมาย    มีการกระทำที่ทำอะไรซ้ำๆ    ความประพฤติปฏิบัติจะเริ่มแสดงแจ้งชัดมากเพิ่มขึ้นเมื่อเด็กอายุราว 2 ขวบครึ่ง หรือ 30  เดือน  โดยมีลักษณะปรากฏชัดแจ้งในเรื่องความช้าด้านการพูดและก็การใช้ภาษา      ด้านปฏิสัมพันธ์กับสังคมสังเกตได้จากการที่เด็กจะไม่มองตา  ไม่แสดงออกทางสีหน้าท่าทางรวมทั้งอาการราวกับไม่สนใจ  จะผูกสัมพันธ์หรือเล่นกับคนไหนกันแน่  และไม่สามารถแสดงออกทางอารมณ์ให้สมควรได้เมื่ออยู่ในสังคม   สามารถแยกเป็นด้าน ยกตัวอย่างเช่น



แม้เด็กออทิสติกที่มีระดับเชาวน์ปกติ ก็ยังมีความบกพร่องในด้านการเข้าสังคม เช่น ไม่รู้เรื่องวิธีการเริ่มหรือจบทบเสวนา บิดามารดาบางบุคคลบางทีอาจมองเห็นความแปลกในด้านสังคมตั้งแต่ในขวบปีแรก แล้วก็เมื่อเด็กไปสู่วัยเรียน อาการจะเห็นได้ชัดเจนขึ้น เนื่องจากเหตุการณ์ทางสังคมที่ซับซ้อนเยอะขึ้น กล่าวอีกนัยหนึ่ง เด็กจะไม่สามารถรู้เรื่องหรือรับรู้ว่าคนอื่นๆกำลังคิดหรือรู้สึกเช่นไรเข้ากับเพื่อนฝูงได้ยาก มักถูกเด็กอื่นเห็นว่าแปลกหรือเป็นตัวขบขัน



เด็กออทิสติดบางคนเริ่มกล่าวคำแรกเมื่ออายุ 2-3 ปี การใช้ภาษาในตอนแรกจะเป็นการกล่าวทวนสิ่งที่ได้ยิน ส่วนในเด็กที่มีระดับเชาวน์ธรรมดาหรือใกล้เคียงปกติจะมีพัฒนาการทางภาษาที่ค่อนข้างดี และก็สามารถใช้ประโยคในการติดต่อสื่อสารได้เมื่ออายุราวๆ 5 ปี เมื่อถึงวัยศึกษาความผิดพลาดด้านภาษายังคงมีอยู่ โดยยิ่งไปกว่านั้นการพูดคุยตอบโต้ อาจพูดจาวกไปวนมา บอกเฉพาะในเรื่องที่ตนพอใจ แล้วก็มีปัญหาที่ภาษาที่เป็นนามธรรม หรือพูดไม่ออกกาลเทศะ



เด็กออทิสติกแบบ  high functioning ที่เป็นเด็กโตมีความสนใจบางเรื่องอย่างจำกัด โดยสิ่งที่สนใจนั้นบางทีอาจเป็นเรื่องที่เด็กปกติสนใจ แต่เด็กกลุ่มนี้มีความหมกมุ่นกับหัวข้อนั้นอย่างมาก ดังเช่นว่า จดจำรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งนั้นได้ แล้วก็สนทนาเกี่ยวกับหัวข้อนั้นอยู่เสมอ ในเด็กกลุ่มนี้เมื่อโตขึ้นสิ่งที่พอใจอาจเป็นความทราบด้านวิชาการบางสาขา เช่น เลขคณิต คอมพิวเตอร์ รวมทั้งวิทยาศาสตร์สาขาต่างๆซึ่งวิชาความรู้เหล่านี้เป็นสิ่งที่มีคุณค่าเมื่อยู่ในโรงเรียน ก็เลยช่วยทำให้เด็กออทิสติกร่วมสังคมในสถานศึกษาเจริญขึ้น
ยิ่งกว่านั้นเด็กออทิสติกบางทีอาจจะซนมากมายแล้วก็มีสมาธิสั้นต่อสิ่งที่ไม่ได้พอใจเป็นพิเศษ จนบางครั้งบางคราวได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเด็กดื้อสมาธิสั้น (Attention deficit and hyperactivity disorder หรือ ADHD) โดยยิ่งไปกว่านั้นเมื่อลักษณะของออทิสติกกำกวม ในเด็กที่มีความเจริญช้าอย่างมากอาจพบพฤติกรรมรังควานตัวเอง เช่น โขกหัวหรือกัดตัวเอง เป็นต้น
ในด้านปัญญา เด็กออทิสติกบางคนมีความรู้และความเข้าใจพิเศษในด้านความจำหรือคำนวณโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่ม high functioning อาจสามารถจำตัวหนังสือรวมทั้งนับเลขได้ตั้งแต่อายุ 2-3 ปี เด็กบางกรุ๊ปสามารถอ่อนหนังสือได้ก่อนอายุ 5 ปี (hyperlexia)
กระบวนการรักษาโรคออทิสติก สำหรับในการตรวจวิเคราะห์ว่าเด็กเป็นออทิสติกหรือเปล่า  ไม่มีเครื่องตวงที่เป็นอุปกรณ์ทางการแพทย์   แต่ว่าอาจมีการตรวจประกอบการวิเคราะห์จากความประพฤติ
                โดยมาตรฐานการวินิจฉัยโรคออทิสติกตามระบบ Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) เริ่มมีตั้งแต่ DSM-III (พ.ศ. 2523) และได้ถูกปรับกลายเป็น DSM-IIIR (พุทธศักราช 2530) ในปัจจุบันใช้กฏเกณฑ์การวินิจฉัยตาม DSM-IV (พ.ศ. 2537) โดยคำว่า pervasive developmental disorder (PDD) เป็นความไม่ปกติในด้านวิวัฒนาการหลายด้าน ซึ่งแบ่งการวินิจฉัย PDD เป็น 5 จำพวก ตัวอย่างเช่น autistic disorder, Rett’s disorder, childhood disintegrative disorder, Asperger’s disorder และก็pervasive developmental disorder not otherwise specified (PDD-NOS ในปัจจุบันได้รวมออทิสติกเป็นกลุ่มโรคที่มีความมากมายหลากหลายของลักษณะทางสถานพยาบาล (autistic spectrum disorder ASD) และก็มีคำที่เรียกกลุ่มออทิสติกที่มีความผิดพลาดน้อยกว่า  high-functioning autism
(https://www.img.in.th/images/17d5b4fc37d5d539fe8ba0b2b819be5b.jpg)
     โดยแพทย์จะดูอาการเบื้องต้นว่ามีปัญหาด้านวิวัฒนาการหรือไม่ ซึ่งลักษณะของเด็กที่มีวิวัฒนาการช้าจะมีลักษณะดังต่อไปนี้
โรคออทิสติก (Autistic disorder/Autism)  สามารถวิเคราะห์ได้โดยการสังเกตความประพฤติ ซึ่ง มีอาการครบ 6 ข้อ โดยมีลักษณะจากข้อ (1) อย่างน้อย 2 ข้อ และก็มีลักษณะ จากข้อ (2) และก็ข้อ (3) อย่างน้อยข้อละ 2 อาการ ดังต่อไปนี้


การรักษา แม้ว่าในปัจจุบันนี้ยังไม่มียาหรือวิธีการรักษาออทิสติกให้หายขาดได้ แต่เป็นที่ยอมรับกันทั่วไปว่าการได้รับการรักษาก่อนอายุ 3 ปี  (early intervention) โดยการกระตุ้นพัฒนาการปรับพฤติกรรมฝึกพูดและให้การศึกษาที่เหมาะสม ช่วยให้เด็กมีอาการดีขึ้น แต่ไม่มีวิธีใดที่ดีที่สุดหรือเหมาะสมสำหรับเด็กทุกคนดังนั้นจึงต้องเลือดและปรับการรักษาให้เหมาะสมในแต่ละราย  และการรักษาออทิสติกให้ได้อย่างมีประสิทธิภาพและต้องใช้ระยะเวลาในการรักษานานเท่าไหร่ไม่สามารถระบุได้อย่างแน่ชัด เพราะการรักษาให้ประสบผลสำเร็จนั้นขึ้นอยู่กับปัจจัยที่แตกต่างกันไปของผู้ป่วย เช่น ความรุนแรงของโรค ความผิดปกติซ้ำซ้อนที่เกิดกับเด็ก อาการเจ็บป่วยทางกายของเด็ก อายุที่เด็กเริ่มเข้ารับการรักษา รูปแบบการเลี้ยงดู  หรือสิ่งแวดล้อมรอบตัวเด็ก เป็นต้น นอกจากนี้ แพทย์ต้องเฝ้าระวังอาการของเด็กร่วมด้วย เนื่องจากเด็กอาจมีความผิดปกติด้านพฤติกรรมเพิ่มขึ้นมาระหว่างรับการรักษา แพทย์จึงต้องปรับวิธีการรักษาให้เหมาะสมตลอดช่วงอายุของเด็กอยู่เสมอ
อีกทั้งการดูแลรักษาออทิสติก จำเป็นต้องอาศัยทีมงานผู้เชี่ยวชาญจากสหวิชาชีพ (Multidisciplinary Team Approach) ซึ่งประกอบด้วย จิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น (Child and Adolescent Psychiatrist) นักจิตวิทยา (Psychologist) พยาบาลจิตเวชเด็ก (Child Psychiatric Nurse) นักเวชศาสตร์การสื่อความหมาย (Speech Therapist) นักกิจกรรมบำบัด (Occupational Therapist) ครูการศึกษาพิเศษ (Special Educator) นักสังคมสงเคราะห์ (Social Worker) ฯลฯ
แต่หัวใจสำคัญของการดูแลรักษาไม่ได้อยู่ที่ผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น แต่อยู่ที่ครอบครัวด้วยว่าจะสามารถนำวิธีการบำบัดรักษาต่างๆ ที่ได้รับ มาประยุกต์ใช้ที่บ้านอย่างสม่ำเสมอ และต่อเนื่องหรือไม่
โดยวิธีการรักษาที่เหมาะสมคือ บูรณาการ การรักษาด้านต่างๆเข้าด้วยกันตามความจำเป็นของเด็กแต่ละคน วิธีการรักษา ได้แก่



การติดต่อของโรคออทิสติก โรคออทิสติกเป็นโรคที่ยังไม่เคยรู้มูลเหตุการเกิดโรคที่ชัดเจนแน่นอนแต่ว่ามีผลการศึกษาเรียนรู้และค้นคว้าและทำการวิจัยหลายชิ้นกล่าวว่า เกี่ยวเนื่องกับสาเหตุด้านพันธุกรรม แล้วก็ความผิดพลาดเปกติของสมอง ซึ่งโรคออทิสติกนี้ มิได้ถูกระบุว่าเป็นโรคติดต่อ ด้วยเหตุว่าไม่มีการติดต่อจากคนสู่คนหรือจากสัตว์สู่คนแต่อย่างใด
กรรมวิธีดูแลช่วยเหลือคนป่วยออทิสติก เพราะว่าโรคออทิสติกพบมากมากในเด็ก ด้วยเหตุนี้ก็เลยต้ออาศัยการรักษาแบบบูรณาการโดยใช้แนวทางบำบัดรักษาหลายๆแนวทาง