สมุนไพรกะตังใบกะตังใบ Leea indica (Burm.f.) Merr.บางถิ่นเรียกว่า กะตังใบ (กรุงเทพฯ เมืองจันท์ เชียงใหม่) นางใบ (จังหวัดตราด) ช้างเขิง (ฉาน) ตองจ้วม ตองต้อม (ภาคเหนือ) บั่งบายต้น (ตรัง)
ไม้ใหญ่ หรือ ต้นไม้ขนาดเล็ก สูงได้ถึง 10 ม. ลำต้นสะอาด หรือปกคลุมด้วยขนสั้นๆใบ เป็นใบประกอบแบบขน (1-)2- หรือ 3 ชั้น ใบย่อยมี 7- ถึงจำนวนหลายชิ้น หูใบรูปไข่กลับ กว้างได้ถึง 4 เซนติเมตร ยาว 6 ซม. มักจะสะอาด หรือมีขนเรี่ยราย หูใบร่วงง่าย กระตุ้นแล้วส่งผลให้มีการเกิดรอยแผลเป็นรูปสามเหลี่ยมกว้าง แกนกลางใบยาว 10-35 เซนติเมตร หมดจด หรือมีขนสั้นปกคลุม ใบย่อยรูปขอบขนานปนรูปไข่ ถึงรูปหอกแกมรูปไข่ หรือรูปรี หรือรูปใบหอกแกมรี กว้าง 3-12 ซม. ยาว 10-24 เซนติเมตร ปลายใบแหลมถึงเรียวแหลม โคนใบสอบ หรือกลม หรือเว้า น้อย
สมุนไพร ขอบของใบจักมน หรือจักแบบฟันเลื่อย หรือแบบซี่ฟันตื้นๆเนื้อใบครึ้มปานกลาง ข้างล่างมีต่อมขนาดเล็กรูปเหลี่ยม หรือกลม เส้นใบมี 6-16 คู่ ก้านใบย่อยยาวได้ถึง 25 มม. เกลี้ยง หรือมีขน ก้านใบรวมยาว 10-25 เซนติเมตร ดอก สีขาวอมเขียว ออกเป็นช่อกว้าง ดอกติดห่างๆยาว 10-25 เซนติเมตร สะอาด หรือมีขนน้อย ริ้วแต่งแต้มมีตั้งแม้กระนั้นรูปสามเหลี่ยมค่อนข้างจะกว้าง ถึงรูปสามเหลี่ยมแคบ ยาวราวๆ 4 มิลลิเมตร ก้านช่อดอกยาวได้ถึง 15 ซม. กลีบเลี้ยงยาว 2-3 มิลลิเมตร เชื่อมติดกันที่โคน ปลายแยกเป็นแฉกแหลม 5 แฉก กลีบ 5 กลีบ เชื่อมติดกันที่โคน เกสรเพศผู้มี 5 อัน ติดอยู่ที่หลอดเกสรเพศผู้ ปลายอับเรณูจะโผล่พ้นหลอดออกไปเป็นแฉกมนๆปลายแฉกเว้า เกสรเพศเมียมี 6 ช่อง แต่ละช่องมีไข่ 1 เมล็ด ก้านเกสรสั้น ปลายมน ผล กลม แป้น ผิวบาง มีเนื้อนุ่ม สีม่วงดำ มี 6 เมล็ด
นิเวศน์วิทยา : ขึ้นได้ทั่วๆไปในทุกภาคของประเทศคุณประโยชน์ : ราก น้ำต้มกินเป็นยาพาราท้อง ท้องเดิน แก้บิด ขับเหงื่อ แล้วก็เป็นยาเย็น แก้อาการหิวน้ำ ใบ ปิ้งไฟให้เกรียม ใช้พอกหัว แก้วิงเวียน งุนงง ตำเป็นยาพอกแก้เมื่อยกล้าม และก็แก้ผื่นคันตามผิวหนัง น้ำยางจากใบอ่อนรับประทานเป็นยาช่วยสำหรับการย่อย ผล กินได้
