สมุนไพรกะทังกะทัง Litsea monopetala Pers.บางถิ่นเรียก กะทัง (ภาคใต้) พอเพียงครั้ง (นครศรีธรรมราช) โพหน่วย มุหมู (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี) เมาะโม (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ยุ๊กเยา (แพร่) สะหมี่ (ชัยภูมิ) หมี (จันทบุรี) หมีตุ้ม หมีโป้ง (จังหวัดเชียงใหม่) อีเหม็น (ภาคเหนือ)
สมุนไพร ต้นไม้ ขนาดเล็ก หรือ ไม้พุ่ม สูง 6-13 มัธยม แขนงค่อนข้างใหญ่ มีขน ใบ ผู้เดียว ออกเรียงสลับ รูปขอบขนานแคบ รูปไข่ หรือ รูปไข่กลับ ขนาดของใบไม่เหมือนกันมาก มีความยาวตั้งแต่ 5-41 ซม. ปลายใบมน กลม หรือเป็นติ่งแหลม โคนใบแหลม กลม หรือเว้าเป็นรูปหัวใจ ขอบของใบเรียบ ด้านบนหมดจดวาว ด้านล่างมีขน ใบแห้งเป็นสีน้ำตาล เส้นใบมี 5-10 คู่ เส้นใบย่อยมองเห็นชัดทางข้างล่างของใบ ก้านใบยาว 1.2-2.5 ซม. ดอก สีเหลืองอมเขียว ออกตามง่ามใบเป็นช่อกลุ่มแบบซี่ร่ม ช่อหนึ่งมีราว 5-6 ดอก ก้านช่อสั้น มีใบแต่งแต้ม 4-5 ใบ กลีบรวมโคนเชื่อมชิดกัน ปลายแยกเป็น 5-6 กลีบ ขอบกลีบมีขน เกสรเพศผู้มี 9-13 อัน ก้านเกสรมีขน ผล รูปรี หรือ ออกจะกลม ยาว 5-7 มิลลิเมตร มีกลีบรวมเป็นฐานรองรับ เมื่อสุกมีสีน้ำเงินอมดำ ผิววาว
นิเวศน์วิทยา : เจอขึ้นใกล้สายธาร ในป่าเบญจพรรณทั่วไปคุณประโยชน์ : ต้น เปลือก เป็นยาฝาดสมาน แก้ท้องร่วงแล้วก็บำรุงธาตุ ผงบดจากเปลือกต้นใช้ตำเป็นยาพอกแก้เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว บวมช้ำ แก้ปวดบาดแผล หรือ กล้ามเนื้อทำงานหนัก รวมทั้งยังคงใช้พอกขาสัตว์แก้กระดูกเดาะหรือหัก
