สมุนไพรต้นหญ้าพงหญ้าพง Sorghum halepense (L.) Pers.บางถิ่นเรียกว่า หญ้าพง หญ้าปง (ภาคเหนือ) อ้อยลา (ไชยบาดาล)ไม้ล้มลุก ประเภทหญ้า อายุยาวนานหลายปี ลำต้นสูง 50-150 เซนติเมตร แตกกิ่ง มักจะมีสีนวลขาว เหง้าใต้ดินสีขาว อาบน้ำ มีกาบห่อ ที่ข้อมีขนเป็นปุกปุย กาบหุ้มห่อข้อที่โคนมีขน ใบ ใบแรกที่เกิดชอบเป็นกาบสี่เหลี่ยมรูปยาวแคบ มีขน และก็ตลบกลับไปข้างหลัง ยาวพอกับกาบของใบที่ 2 กาบใบสะอาด มีลายตามยาว ที่รอยต่อระหว่างใบและก็กาบมีลิ้นใบยาว 2.5-3.5 มม. บางๆเว้าแหว่งไม่เป็นระเบียบ ใบแบน กว้าง 8-25 มม. ยาว 30-70 ซม. ขอบของใบมีขนสาก ที่โคนใบข้างบนมีขนเป็นกลุ่ม เส้นกลางใบสีออกขาวเห็นได้ชัด
สมุนไพร ดอก ออกที่ยอด เป็นช่อกระจายโปร่งๆยาว 15-50 ซม. แตกกิ่งก้านสาขาแผ่ขยายออก มีขนสาก ตามง่ามมีขนละเอียด ช่อดอกย่อย (spikelet) สีเขียวอ่อน หรือสีม่วง วาว ติดเป็นคู่ๆตามแกนกลาง ดอกหนึ่งเป็นดอกสมบูรณ์เพศ ไม่มีก้านดอก ส่วนอีกดอกหนึ่งเป็นดอกเพศผู้ มีก้านดอก ช่อดอกย่อยที่ไม่มีก้านช่อ ยาว 4.5-5.5 มม. รูปไข่ มีขนราบเป็นมัน ขณะที่ดอกบานจะมีขนยาวๆ1 เส้น ยื่นยาวออกไป 1-1.5 ซม. หล่นง่าย ช่อดอกย่อยที่มีก้านยาว 5-7 มิลลิเมตร ปลายแหลม อับเรณูสีเหลืองทอง ยาว 2-2.5 มิลลิเมตร ปลายเกสรเพศเมียมีขนยาวละเอียดเป็นพูคล้ายขน โค้งงอ ยาว 3-3.5 มม. สีทองคำ หรือสีน้ำตาลปนแดง เม็ด รูปไข่อ้วน สีน้ำตาลอมแดง ยาว 2.5-2.75 มิลลิเมตร
นิเวศน์วิทยา : ขึ้นทั่วไปในป่าผลัดใบคุณประโยชน์ : ต้น ใช้เป็นอาหารสัตว์ได้ แต่ว่าควรจะมีการเก็บเกี่ยวทิ้งเอาไว้ระยะหนึ่งก่อนนำไปให้สัตว์รับประทานมิฉะนั้นสัตว์บางทีอาจตายได้ (16, 19) เม็ด น้ำสุกรับประทานเป็นยาเย็น แล้วก็ขับเยี่ยว
